លោកឆាយ វិសុទ្ធ ប្រធានសារមន្ទីរទួលស្លែង
តើចំនុចអ្វីដែលអ្នកចូលចិត្ដក្នុងការងារ?
ខ្ញុំជាអ្នកបុរាណវិទូ ដូច្នេះចំណាប់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំពិតជាមានចំពោះទីកន្លែងនៃការចងចាំមួយនេះ ព្រោះវាមានតម្លៃជាប្រវត្ដិសាស្រ្ដខ្លាំងណាស់ ហេតុដូច្នេះហើយទើបខ្ញុំមានគោលដៅក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍កន្លែងប្រវត្ដិសាស្រ្ដនេះ ឲ្យក្លាយទៅជាសារមន្ទីរមួយដែលសកម្ម ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការរបស់សារធារណជន។ ខ្ញុំពេញចិត្ដខ្លាំងនៅពេលខ្ញុំសង្កេតឃើញថាភ្ញៀវចូលទស្សនា ទទួលបានការយល់ដឹងច្រើនពីស្នាដៃរៀបចំដែលបានពីការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់បុគ្គលិកខ្ញុំ។ ជារួមមករង្វាន់ធំបំផុតសម្រាប់អាជីពនៃការងាររបស់ខ្ញុំ គឺស្មារតីនៃការចេះធ្វើការងារជាក្រុមពីសំណាក់បុគ្គលិករបស់ខ្ញុំ ការប្តេជ្ញាចិត្តរួមគ្នាអនុវត្តការងារ និងការលះបង់ ដើម្បីភាពរីកចម្រើននៃសារមន្ទីរ។
តើអ្វីទៅជាបញ្ហាប្រឈមធំបំផុតចំពោះការងារដែលអ្នកកំពុងធ្វើ?
ការបង្កើតខ្លឹមសារដើម្បីទាក់ទាញភ្ញៀវទស្សនាក្នុងស្រុក ជាបញ្ហាប្រឈមដ៏ធំបំផុតចំពោះការងាររបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា ការអប់រំប្រជាជនកម្ពុជាពាក់ព័ន្ធទៅនឹងប្រធានបទសោកនាដកម្មដែលកើតនៅក្នុងប្រវត្ដិសាស្រ្ដរបស់យើង គឺត្រូវការគំនិតច្នៃប្រឌិតដើម្បីទាក់ទាញឲ្យអ្នកទាំងនោះចូលរួមសិក្សារៀនសូត្រ។ ខ្ញុំចង់ឃើញកំណើនភ្ញៀវក្នុងស្រុកចូលទស្សនាសាមរន្ទីរ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរផ្នត់គំនិតដែលយល់ថាសារមន្ទីរជាកន្លែងគួរឲ្យភ័យខ្លាច ទៅជាកន្លែងដែលអាចសិក្សារៀនសូត្រតាមរយៈការបំផុសគំនិតសន្ដិភាពនិងសាមគ្គីភាពក្នុងសង្គមកម្ពុជាដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយ។
តើគម្រោងមួយណាដែលអ្នកយល់ថាបានអនុវត្តល្អជាងគេ?
កម្មវិធីការអប់រំផ្សព្វផ្សាយ ជាគម្រោងដែលទទួលបានជោគជ័យខ្លាំងជាងគេ ត្បិតជាគម្រោងដែលក្រុមការងារអប់រំនិងពិព័រណ៍ចល័ត ចុះអនុវត្តផ្ទាល់នៅតាមសាលារដ្ឋនិងឯកជននានា ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយពីប្រវត្ដិសាស្រ្ដខ្មែរក្រហមដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយ។ ការផ្សព្វផ្សាយ គឺជាការចូលរួមក្នុងការជម្រុញឲ្យយុវជនយល់ដឹងពីសារៈសំខាន់នៃការអភិរក្សទីកន្លែងនៃការចងចាំមួយនេះ។ នារយៈកាល២ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ខ្ញុំទទួលបាននូវពាក្យសរសើស្តីពីការរីកចម្រើនរបស់សារមន្ទីរ ជាពិសេសការរៀបចំបន្ទប់សង្រួមអារម្មណ៍មួយដែលមានចាក់ភ្លេងប្រពៃណីជាតិខ្មែរនិងសូត្រ បន្ទប់សកម្មភាពសម្រាប់សិស្ស និងសាលអានដែលអាចឲ្យសិស្សអាចចូលស្រាវជ្រាវបន្ថែមបាន។ ការវិវឌ្ឍន៍ទាំងនេះ គឺឆ្លើយតបទៅនឹងគោលបំណងដែលខ្ញុំចង់ប្រែក្លាយសារមន្ទីរ ជាទីកន្លែងសកម្មដែលបង្កើតកម្មវិធីនានាដើម្បីជួយឲ្យអ្នកទស្សនាអាចយល់ដឹងបន្ថែមពីប្រវត្ដិសាស្រ្ដខ្មែរក្រហម ប្រយោជន៍ចូលរួមទប់ស្កាត់របបនេះកើតឡើងសារជាថ្មី។
តើអ្នកចង់ឃើញសារមន្ទីរសម្រេចបានលទ្ធផលអ្វីខ្លះនាអំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំខាងមុខនេះ? ហើយតើអ្នកចង់ឃើញមរកការងារទាំងនោះដំណើរការទៅដូចម្តេចនាថ្ងៃខាងមុខ?
ខ្ញុំចង់ឃើញសារមន្ទីរនេះ បន្តដំណើរជាកន្លែងសំខាន់មួយសម្រាប់ការចងចាំពីអតីតកាល សម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជានិងភ្ញៀវទេសចរអន្តរជាតិ ព្រោះទីកន្លែងនេះមានតួនាទីមិនសម្រាប់តែការអប់រំនោះទេ ប៉ុន្តែវាមានតួនាទីក្នុងព្យាបាលនិងការផ្សះផ្សារផ្លូវចិត្តដល់អ្នកដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់របបខ្មៅងងឹតនេះ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាមរតកការងារទំាងនេះ នឹងជួយបំផុសយុវជនជំនាន់ក្រោយឲ្យចូលរួម និងក្លាយទៅជាអ្នកនាំសារសន្ដិភាពសម្រាប់ប្រទេសយើងនិងពិភពលោក។
