អ្នកស្រីហោច័ន្ទលក្ម្សី មគ្គុទេសក៍ និងជាសមាជិកផ្នែកអប់រំផ្សព្វផ្សាយ
តើអ្នកស្រីមានទំនាក់ទំនងដំបូងជាមួយសារមន្ទីរឧក្រិដ្ឋកម្មប្រល័យពូជសាសន៍ទួលស្លែងដោយរបៀបណា?
កាលនៅពីក្មេងផ្ទះរបស់ខ្ញុំមានទីតាំងនៅជិតសារមន្ទីរ ខ្ញុំតែងឮគេគ្រប់គ្នាហៅទីតាំងនេះថាគុកទួលស្លែង។ ពេលនោះខ្ញុំធ្លាប់សួរយាយរបស់ខ្ញុំ ម៉េចបានគេហៅសារមន្ទីរនេះថាគុកអញ្ចឹង? គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថានៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម គេយកទីតាំងនេះសម្រាប់ឃុំឃាំង និងសម្លាប់មនុស្សអស់ជាច្រើន សូម្បីតែបងប្រុសរបស់យាយខ្ញុំនិងភរិយាក៏ត្រូវចាប់យកមកឃុំឃាំងនិងសម្លាប់នៅទីនេះដែរ។ លុះដល់ឆ្នាំ២០០៧ ខ្ញុំបានដឹងថាសារមន្ទីរត្រូវការបុគ្គលិកបន្ថែម ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្ដើមដាក់ពាក្យសុំចូលធ្វើការនៅទីនេះជាបុគ្គលិកបណ្ដែត។ ពេលចូលធ្វើការដំបូង ខ្ញុំបម្រើការជាអ្នកផ្ដល់ព័ត៌មាននិងសម្អាតប៉ុណ្ណោះ ដោយហេតុថាខ្ញុំមិនទាន់មានបរិញ្ញាបត្រ ហើយការយល់ដឹងពីសារមន្ទីរនិងប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរក្រហមរបស់ខ្ញុំនៅមានកម្រិតនៅឡើយ។
តើកត្តាអ្វីខ្លះជាបញ្ហាប្រឈមបំផុតក្នុងអាជីពជាមគ្គុទេសក៍?
សារមន្ទីរ ជាអតីតមន្ទីរឃុំឃាំងដែលមានរឿងរ៉ាវសោកនាដកម្មជាច្រើនបានកើតឡើងលើប្រជាជនស្លូតត្រង់ ជាពិសេសគឺទារកនិងកុមារតូចៗ។ សម្រាប់ខ្ញុំ ការបកស្រាយពីរឿងរ៉ាវដែលកើតឡើងលើកុមារនិងទារកទៅកាន់ភ្ញៀវទេសចរ គឺជាបញ្ហាប្រឈមមួយដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំតែងមានអារម្មណ៍សោកសៅទៅតាមហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើងនោះដែរ។ ខ្ញុំអាចប៉ាន់ស្មានដឹងពីការឈឺចាប់ ភ័យខ្លាចរបស់ឪពុកម្ដាយដែលកូនរបស់ខ្លួនត្រូវខ្មែរក្រហមចាប់យកមកឃុំឃាំងជាមួយ រហូតដល់មានកុមារខ្លះទៀតត្រូវសម្លាប់នៅនឹងមុខម្ដាយ។
តើអ្នកស្រីចូលចិត្តអ្វីដែលអ្នកស្រីកំពុងធ្វើដែរឬទេ?
ការងារនៅសារមន្ទីរនេះ មិនមែនជាការងារដែលមានបរិយាកាសរីករាយដូចនៅកន្លែងផ្សេងទៀតនោះទេ តែយ៉ាងណាមិញខ្ញុំយល់ឃើញថាការងារនេះជាការងារដែលសំខាន់មួយក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ការផ្សព្វផ្សាយពីប្រវត្តិសាស្រ្តឧក្រិដ្ឋកម្មដល់ភ្ញៀវទេសចរ ជាពិសេសយុវជនជំនាន់ក្រោយជាកាតព្វកិច្ចដ៏សំខាន់របស់សារមន្ទីរ ក៏ដូចជាបុគ្គលិកគ្រប់រូបក្នុងការរួមចំណែកការពារមិនឲ្យមានរបបនេះកើតឡើងជាថ្មី។
តើអ្វីជាបទពិសោធន៍ការងារដ៏ល្អមួយក្នុងសារមន្ទីរដែលអ្នកស្រីពេញចិត្តជាងគេ?
ការចូលរួមជាមួយក្រុមអប់រំផ្សព្វផ្សាយ ក្នុងការណែនាំពីសោកនាដកម្មដែលបានកើតឡើងក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមនិងអតីតមន្ទីរសន្តិសុខ២១ដល់សិស្សានុសិស្ស ជាការងារមួយដែលខ្ញុំមានការពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំជឿជាក់ថាតាមរយៈសកម្មភាពការងារដែលខ្ញុំនិងក្រុមការងារបានធ្វើ នឹងធ្វើឲ្យសិស្សានុសិស្សទទួលការយល់ដឹងបន្ថែមពីប្រវត្តិសាស្រ្តសោកនាដកម្មនេះ ហើយខ្ញុំក៏សង្ឃឹមថាយុវជននឹងនាំយកនូវការយល់ដឹងដែលគាត់ទទួលបានទៅផ្សព្វផ្សាយបន្តដល់មិត្តភក្ដិ ឬបងប្អូនផ្សេងៗទៀត។
